Blog dla uczniów i nie tylko.

Link filmu:

https://www.youtube.com/watch?v=d8cAxrZ_wUA

 https://www.youtube.com/watch?v=h7rbK4xL3gE

Temat. Nie tylko hobbici i krasnoludy – tworzymy leksykon mieszkańców Śródziemia (projekt)

Cele (2 godziny):

·        Potrafię wyodrębnić charakterystyczne cechy  fantastycznych postaci z naszej lektury

·        Rozumiem pojęcie bohater indywidualny i bohater zbiorowy

·        Umiem zredagować dokładne opisy fantastycznych bohaterów „Hobbita”

·        Potrafię przygotować kartę z „Leksykonu fantastycznych mieszkańców Śródziemia”

Nacobezu (2 godziny):

·        Przypomnisz sobie, z jakimi fantastycznymi postaciami spotykamy się na kartach naszej lektury

·        Zapiszesz (lub wkleisz) i zapamiętasz pojęcia bohater indywidualny i bohater grupowy

·        Odszukasz w odpowiednim rozdziale informacje na temat przydzielonego ci bohatera zbiorowego i bohatera indywidualnego

·        Zapoznasz się z zagadnieniami do opracowania

Zadanie twórcze (na 06.04) w formie kart z leksykonu lub prezentacji PowerPoint przedstawisz informacje o przydzielonych ci bohaterach naszej lektury

Bohater indywidualny (w literaturze) – postać literacka obdarzona wyrazistymi cechami osobowymi, charakterystycznymi tylko dla niej; w utworze ma znaczenie dla rozwoju akcji, wokół niej skupiony jest wątek (lub wątki utworu). Czytelnik poznaje jej osobiste przeżycia, przemyślenia i motywy działań.

Bohater zbiorowy – zespół postaci występujących w utworze i reprezentujących określone środowisko, gatunek, rasę czy grupę społeczną. Postacie nie są traktowane jako indywidualności, lecz jako przedstawiciele grupy, reprezentują wspólne cechy, zachowania czy pragnienia; przyświecają im wspólne motywy postępowania i dążą do tego samego celu.

Zagadnienia do opracowania:

 Uwaga – jeśli chcecie zapisać je lub wkleić do zeszytu, każdy wkleja lub zapisuje tylko tę część, którą ma opracować!

1. Hobbici (rozdział 1) Kinga, Janek

• Gdzie mieszkali?

• Jak wyglądali?

• Jaki tryb życia prowadzili?

• Co lubili, a za czym nie przepadali?

• Jak spędzali czas?

• Jakie mieli szczególne właściwości i umiejętności?

2. Krasnoludy (rozdział 1) Kamil, Kuba K.

• Jaka była ich przeszłość? (dawna świetność, siedziba, zajęcia, historia)

• Jak wyglądali i jak się ubierali?

• Jakimi cechami osobowości odznaczała się większość z nich? Jakie ich cechy ujawniły się w trakcie

wyprawy? Jak krasnoludy charakteryzuje narrator, a jak Smaug?)

3. Elfy z doliny Rivendell (rozdział 3) Zuzia, Julka

• Jak wyglądały?

• W czym się przejawiało ich wesołe usposobienie, poczucie humoru?

• Z czego słynęły?

• Kto stał na ich czele? (prezentacja postaci: wygląd, osobowość, umiejętności)

4. Elfy leśne (rozdział 8, 9) Gabrysia, Roman, Kuba S.

• Gdzie mieszkały?

• Jak lubiły spędzać czas?

• Jak wyglądały?

• Co je różniło od innych elfów?

• Czym się zajmowały?

• Czego nie potrafiły?

• Z czego wynikała ich niechęć do krasnoludów?

• Jak wyglądał ich władca?

5. Trolle (rozdział 2) Dominik, Nina

• Jak wyglądały?

• Gdzie mieszkały?

• Jaki tryb życia prowadziły?

• Czym się żywiły?

• Jak się zachowywały i jak mówiły?

• Czym się odznaczały? (cechy charakteru)

• Co było ich słabością?

6. Gobliny (rozdział 4) Kacper, Olivier

• Jak wyglądały?

• Gdzie mieszkały?

• Czym się żywiły?

• Czym się zajmowały?

• Jak się zachowywały?

• W jaki sposób demonstrowały swoją siłę?

• Jak było zorganizowane to plemię?

• Czego się bały?

7. Wilki (rozdział 6) Franek, Natalia, Weronika

• Jak wyglądały?

• Jakie miały cechy charakterystyczne? (umiejętności i słabości, powiązania z innymi, organizacja,

hierarchia ważności, obyczaje)

Orły (rozdział 6)

• Jak wyglądały?

• Jakie miały cechy charakterystyczne? (umiejętności i słabości, powiązania z innymi, organizacja,

hierarchia ważności, obyczaje)

Pająki (rozdział 8)

• Jak wyglądały?

• Jakie miały cechy charakterystyczne? (umiejętności i słabości, obyczaje)

Postacie indywidualne:

1. Gandalf (rozdział 1) (Kinga, Janek, Dominik, Nina)

• Kim był?

• Jakie posiadał umiejętności?

• Co lubił?

• Z kim się przyjaźnił?

• Jak wyglądał i jak się ubierał?

• Jakie miał cechy charakteru?

• Jak traktował wędrowców? (Kiedy im pomagał? Jak mobilizował ich do samodzielności?)

• Jak wykorzystywał swoją moc?

• Jak traktowali go inni bohaterowie powieści? Dlaczego?

2. Gollum (rozdział 5) Kuba S, Franek, Zuzia, Gabrysia)

• Gdzie żył?

• Jak wyglądał?

• Czym się odżywiał i w jaki sposób zdobywał pożywienie?

• Co było charakterystycznego w jego zachowaniu i sposobie mówienia?

• Z czego mogły wynikać dziwactwa Golluma?

• Co lubił Gollum?

• Czego był właścicielem? Jak się zachował po stracie swojej własności?

3. Beorn (rozdział 7)     (Kuba K., Roman, Natalia , Olivier)

• Gdzie mieszkał, skąd przybył?

• Co mówiono o jego pochodzeniu?

• Co było jego szczególną właściwością?

• Jak wyglądał?

• Czym się zajmował?

• Co lubił?

• Co jadał?

• Czego nie należało przy nim robić?

• Na co był odporny?

• Jakimi cechami osobowości się odznaczał?

4. Smaug (rozdział 12)  (Julka, Weronika, Kamil, Kacper)

• Kim były smoki?

• W jakich warunkach żył Smaug?

• Jak wyglądał?

• Co było dla niego najważniejsze?

• Jakie miał szczególne właściwości?

• Jakimi cechami się odznaczał?

• Co było jego słabością?

Link do pierwszej części zajęć na youtube:

https://www.youtube.com/watch?v=RbFBcOPAUkE

link do drugiej części lekcji na youtube:

https://www.youtube.com/watch?v=a1a0ypb4mt0

Temat. Piosenka o piosence, czyli po co nam deklinacja?

Cele (2 godziny):

·        Wiem czym są przypadki rzeczownika

·        Rozumiem pojęcie deklinacja

·        Znam przypadki rzeczownika

·        Umiem odmieniać wyraz przez przypadki

Nacobezu (2 godziny):

·        Wykonasz polecenie 4 str.202

·        Zapiszesz w zeszycie i zapamiętasz, co to są przypadki i deklinacja (Zapamiętaj!)

·        W ozdobny sposób zapiszesz w zeszycie nazwy przypadków wraz z pytaniami

·        Odmienisz przez przypadki wskazane wyrazy (stół, drzewo, ławka)

·        Wykonasz ćwiczenia utrwalające 7/203 i 8/203

Zadanie dla chętnych: 5 lub 6 str.203

Zadania do wykonania online lub w formacie PDF (ustnie lub na wydruku)

Zapamiętaj!

Przypadki rzeczownika to zbiór wszystkich możliwych form tego rzeczownika. Każdy rzeczownik ma siedem przypadków, ale niektóre formy mogą się powtarzać.

Deklinacja to odmiana przez przypadki

M.      dom             domy

D.       domu           domów

C.       domowi       domom

B.       dom             domy

N.      z domem     z domami

Ms.   o domu        o domach

W!    o domu!       o domy!

M.      dziewczynka       dziewczynki

D.       dziewczynki         dziewczynek

C.       dziewczynce        dziewczynkom

B.       dziewczynkę        dziewczynki

N.      z dziewczynką      z dziewczynkami

Ms.   o dziewczynce      o dziewczynkach

W!    o dziewczynko!    o dziewczynki!      

link do lekcji na youtube

https://www.youtube.com/watch?v=rm5rkWyBB3A

Temat. Zagrajmy w zielone – „Zieleń” K. Śladewskiego

Cele:

·        Pamiętam poznane dotychczas środki stylistyczne

·        Wiem, co to jest powtórzenie i jaka jest jego funkcja

·        Umiem odnaleźć w wierszu określone środki poetyckie

·        Potrafię określić nastrój wiersza

Nacobezu:

·        Wysłuchasz wiersza K. Śladewskiego „Zieleń”

·        Postarasz się określić, jaki kolor pasuje do Twojego dzisiejszego nastroju

·        Przypomnisz sobie poznane środki stylistyczne i odszukasz ich przykłady w tekście wiersza, a następnie zapiszesz w zeszycie

·        Zapiszesz w zeszycie i zapamiętasz, co to jest powtórzenie

·        Wykonasz polecenie 3/178

Zadanie literackie dla chętnych na 31. 03 -  5 lub 6 str.178

Temat. Nazywamy świat, czyli bliskie spotkania z rzeczownikiem.

Cele:

·        Wiem, co to jest rzeczownik i jaka jest jego rola

·        Wiem, w jaki sposób rzeczownik odmienia się

Nacobezu:

·        Zapamiętasz, co to jest rzeczownik i jaka jest jego rola ( Zapamiętaj!)

·        Wykonasz ćwiczenie 2/201(wyrazy zapisz w zeszycie) oraz 3/202(tabelę narysuj przy użyciu linijki i ołówka!)

·        Zapamiętasz, przez co odmienia się rzeczownik (Zapamiętaj!)

·        Ustnie wykonasz ćwiczenia w formacie PDF (możesz je wydrukować i wkleić do zeszytu.

Zapamiętaj!

Rzeczownik to odmienna i samodzielna część mowy. Nazywa wszystkie obiekty i elementy otaczającego nas świata – zarówno te istniejące fizycznie jak ludzi, zwierzęta, rośliny, przedmioty, obiekty geograficzne (dziewczynka, Kasia, lis, Mruczek, paprotka, długopis, dom, rzeka itd.), jak i te, które nie są materialne – pojęcia, uczucia, emocje, wrażenia, czynności (prawda, radość, życie, śpiew, dobro itd.)pop

Rzeczowniki odmieniają się przez przypadki (o nich dowiecie się więcej na następnej lekcji)   i liczby (pies – psy, chłopiec – chłopcy) – choć istnieją rzeczowniki, które mają tylko liczbę pojedynczą np. odzież, gniew albo tylko liczbę mnogą – imieniny, wakacje.

Rzeczownik nie odmienia się przez rodzaje – rodzaj jest przyporządkowany na stałe do rzeczownika. np. książka zawsze jest rodzaju żeńskiego, krzesło zawsze rodzaju nijakiego itd. W związku z tym, nawet jeśli rzeczownik występuje w liczbie mnogiej to i tam ma rodzaj męski, żeński lub nijaki (inaczej niż czasownik i pozostałe odmienne części mowy). Jeśli czasownik występuje wyłącznie w liczbie mnogiej, nie podajemy jego rodzaju.

Ćwiczenie (wykonajcie je w zeszycie)

Określ rodzaj i liczbę podanych rzeczowników.

Wzór: pieski - l.mn., r. męski

          urodziny - liczba mnoga, r. ---------------

łódki - 

piosenka - 

sanki - 

obrazki - 

krzesła - 

panowie - 

lampa - 

stół - 

biurko - 

nożyczki - 

miasto - 

widelce - 

dziecko - 

koc - 

malarz - 

drzewa - 

dobro - 

papużki - 

chłopcy - 

Ćwiczenia w PDF (wykonaj ustnie) lub spróbuj skorzystać z linku do ćwiczeń online (wymagana wtyczka flash)

https://multipodreczniki.apps.gwo.pl/player/#/publication/1788326/398/action/42/0/269

https://multipodreczniki.apps.gwo.pl/player/#/publication/1788326/398/action/42/0/267

https://multipodreczniki.apps.gwo.pl/player/#/publication/1788326/398/action/43/0/274

https://multipodreczniki.apps.gwo.pl/player/#/publication/1788326/398/action/43/0/275

T. Kim był J. R. R. Tolkien – twórca hobbitów?

https://www.youtube.com/watch?v=OoaRf2QnIfk część pierwsza lekcji

https://www.youtube.com/watch?v=MpcJEOhLE3E część druga lekcji

Cele (2 godziny):

·        Znam podstawowe fakty z życia Tolkiena

·        Umiem odnaleźć wydarzenia, które były inspiracją do pewnych scen z lektury

·        Potrafię pracować na materiale źródłowym

·        Wiem, jak odczytywać przypisy

Nacobezu (2 godziny):

·        Zapoznasz się z materiałem biograficznym J.R.R. Tolkiena

·        Spróbujesz wyodrębnić fakty, których echa możemy odnaleźć w powieści

·        Przeanalizujesz i zapamiętasz, w jaki sposób umieszczamy przypis dolny w tekście

·        Sporządzisz krótką notatkę biograficzną (do 100 słów)

Zadanie literackie: przygotujesz konferencję prasową z udziałem Tolkiena (praca dla grupy 2 – 3 osobowej do wykonania zdalnie) lub napiszesz ciekawy wywiad z pisarzem w oparciu o materiał biograficzny i inne dostępne źródła (na 30.03.2020)

Materiał biograficzny.

John Ronald Reuel Tolkien urodził się 3.01.1892 r. w Bloemfontein w Afryce Południowej, gdzie – mając nadzieję na dostatniejsze życie – postanowili się osiedlić jego rodzice, Arthur Tolkien i Mabel Suffield. Dwa lata później na świat przyszedł młodszy brat Johna – Hilary Arthur Reuel. Nadawanie imienia Reuel (z hebrajskiego – przyjaciel Boga) było w rodzinie Tolkienów tradycją, którą kontynuował John, a potem jego synowie. Nazwisko pisarza wskazuje na jego niemieckie korzenie. Podobno przodkowie Tolkiena pochodzili z terenów Dolnej Saksonii, choć sam Tolkien twierdził: „Nie jestem Niemcem, choć mam niemieckie nazwisko”[1] Wczesne dzieciństwo spędzone w Afryce pozostawiło w pamięci przyszłego pisarza niezatarte wspomnienia. Doskonale pamiętał charakterystyczny afrykański krajobraz, kąpiele w Oceanie Indyjskim, Boże Narodzenie z więdnącym eukaliptusem zamiast choinki i ukąszenie przez jadowitego pająka. To ostatnie przeżycie spowodowało ogromny lęk przed pająkami, ale zaowocowało także opisami tych stworzeń w Hobbicie i Władcy pierścieni. Mając cztery lata, John wraz z matką i młodszym bratem ze względów zdrowotnych opuścił Afrykę i przyjechał do Anglii, która jawiła mu się początkowo jako miejsce obce i wrogie. Bardzo przeżył rozstanie z ojcem, mimo iż nie wiedział, że nigdy go już nie zobaczy. Arthur Tolkien, który ze względu na pracę pozostał w Afryce, zmarł w 1896 r. na skutek powikłań po grypie. Chłopcy wraz z matką zamieszkali w Sarehole, niedaleko Birmingham. Żyli skromnie, wspomagały ich rodziny ojca i matki. Stan zdrowia chłopców znacznie się polepszył. Siedmioletni John z wielkim zainteresowaniem obserwował życie mieszkańców Sarehole i dostrzegał urodę łagodnych, zielonych wzgórz otaczających miasteczko. „Wiele lat później Sarehole zamieniło się w ukochane Shire Tolkiena, a jego mieszkańcy w hobbitów”[2] Matka pisarza była kobietą wykształconą i to właśnie ona stała się jego pierwszą nauczycielką. Nauczyła go nie tylko czytania i pisania, ale także łaciny, greki, matematyki. Okazało się, że chłopiec miał nieprzeciętne zdolności językowe i wkrótce sam zaczął tworzyć przedziwne języki. Ta pasja została mu już do końca życia i znalazła także odbicie w powieściach Tolkiena ( język elfów). Matka wpoiła mu także zamiłowanie do czytania. Początkowo młody Tolkien czytał wybierane przez nią mity i baśnie, później sam dobierał sobie lektury. Fascynowały go zwłaszcza staroangielskie legendy i inne opowieści wywodzące się ze średniowiecza, np. legendy arturiańskie, poemat Beowulf, sagi skandynawskie. Ważnym momentem w życiu Tolkienów stała się decyzja Mabel o przejściu na katolicyzm. Wówczas odsunęła się od niej rodzina, która do tej pory wspierała ją materialnie. Ze względu na brak pieniędzy John musiał po dwóch latach przerwać rozpoczętą w 1900 r. naukę w prestiżowej Szkole Króla Edwarda w Birmingham. Powrócił do niej dopiero po roku, gdy udało mu się zdobyć stypendium na dalszą naukę. 1 M. Błażejewski, J. R. R. Tolkien – Powiernik Pieśni, Gdańsk 1993, s. 7. 2 D. Grotta, Tolkien – twórca Śródziemia. Biografia, tłum. M. Wawrzyńczak, Warszawa 1998, s. 26. Załącznik 6 Gdy John miał 12 lat, zmarła jego matka, która chorowała na cukrzycę, chorobę wtedy nieuleczalną. Jej przedśmiertną wolą było, aby opiekę prawną nad chłopcami przejął zaprzyjaźniony z rodziną ksiądz Francis Xavier Morgan. Pewnego lata zabrał on Johna i jego brata na dwutygodniowe wakacje do Walii. Kraina ta zrobiła na przyszłym autorze Hobbita wielkie wrażenie. Zafascynował go przede wszystkim język walijski, który stał się później inspiracją przy tworzeniu nazw miejsc opisywanych w jego powieściach (np. Rivendell, Moria). Po pobycie w Walii Tolkien ponownie zaczął wymyślać języki, a także zabrał się samodzielnie za naukę języka staroangielskiego. Pasja młodego Tolkiena wzbudziła zainteresowanie jego wychowawcy Georga Brewtona, który zaopiekował się chłopcem i zaraził swoją fascynacją średniowieczem angielskim – jego kulturą, literaturą i ówczesnymi językami. W wieku szesnastu lat Tolkien wraz z przyjaciółmi ze szkolnej ławy założył stowarzyszenie zwane Klubem Herbacianym (gdyż chłopcy spotykali się w herbaciarni), którego późniejsza nazwa została zmieniona na T. C. B. S., gdyż w takiej formie brzmiała bardziej tajemniczo. Członkowie stowarzyszenia dzielili się wiedzą na temat literatury oraz podejmowali pierwsze próby pisarskie. Mniej więcej w tym samym okresie młody Tolkien zakochał się po raz pierwszy i – jak się później okazało – na całeżycie w starszej od siebie o trzy lata Edith Mary Bratt. Ponieważ dorośli (zwłaszcza ksiądz Morgan) przeciwni byli temu młodzieńczemu romansowi (różnica wieku, wyznań), młodzi oficjalnie zerwali związek, lecz nadal potajemnie się spotykali. Gdy jednak i to się wydało, ksiądz Morgan zażądał, aby John do uzyskania pełnoletności nie spotykał się z Edith. Edith dla dobra ukochanego opuściła Birmingham i młodzi rozstali się na trzy lata. Rozstanie jednak nie osłabiło ich uczuć, przeciwnie – jeszcze bardziej je umocniło. Jesienią 1911 r. Tolkien zaczął studiować w Oksfordzie filologię klasyczną. Był stypendystą, ale w dalszym ciągu wspierał go finansowo ksiądz Morgan. Językoznawcze zainteresowania Tolkiena docenił jeden z wykładowców, wybitny lingwista Joseph Wrighty. Skierował zainteresowania Tolkiena na język fiński oraz zmobilizował do dalszej pracy nad „prywatnymi” językami. Wkrótce pod wpływem sugestii pracowników naukowych uczelni, którzy dostrzegli jego zdolności językowo-literackie, Tolkien podjął decyzję o przeniesieniu się na filologię angielską. Był rok 1913. Tolkien osiągnął pełnoletność i postanowił się oświadczyć Edith. Dziewczyna przyjęła jego oświadczyny, a wkrótce – pod wpływem nalegań Johna – przeszła na katolicyzm. W czerwcu 1915 r. Tolkien skończył studia. W Europie trwała I wojna światowa. Wielu młodych ludzi wyruszyło na front, w ich szeregach znalazł się także J. R. R. Tolkien. „Przydzielono go do Batalionu Strzelców [...]. Wojskowy tryb życia działał na niego przygnębiająco. Dostrzegał marnowanie czasu i ludzkiej energii, a sama wojna była dla niego czymś bezsensownym i przerażającym. [...] Zaczął się specjalizować w sygnalizacji wojskowej. Kody Morse’a, szyfrowanie, łączność telefoniczna – wszystko to było mu mimo wszystko bliższe niż dowodzenie oddziałem w bezpośredniej walce”[3] W 1916 r. odbył się ślub Johna i Edith. Wkrótce potem oddział Tolkiena został przeniesiony do Francji. „Wśród żołnierzy szerzyła się gorączka okopowa. Zachorował również i Tolkien. [...] Nawroty choroby uniemożliwiały mu powrót na front [...]”[4]Skończyła się wojna. Tolkien mógł zacząć normalnie żyć, zatroszczyć się o stabilizację życia rodzinnego, tym bardziej że w 1917 r. urodził się jego pierwszy syn. John najpierw otrzymał pracę przy redagowaniu słownika języka angielskiego. Później był wykładowcą języka angielskiego na uniwersytecie w Leeds (1922–1925). Rok 1924 przyniósł mu dwa znaczące wydarzenia – otrzymał tytuł profesora języka angielskiego i urodził się jego drugi syn. Rok później Tolkien objął stanowisko profesora języka staroangielskiego na uniwersytecie w Oksfordzie. Na jego wykłady przychodziły tłumy studentów, mimo że Tolkien mówił bardzo niewyraźnie i chaotycznie. „Jednak ci, których nie zrażały chaotyczny sposób wykładania i niedbała wymowa Tolkiena, byli pod wrażeniem posiadanej przez niego wiedzy i jego oddania sprawom jego wiernych studentów”[5]. W 1929 r. urodziło się trzecie dziecko Tolkienów – córka Priscilla, a około 1930 r. Tolkien wraz z grupą przyjaciół, pisarzy i literaturoznawców przyłączył się do stowarzyszenia literackiego The Inklings (Inklingowie) założonego przez jednego ze studentów Oksfordu, a rozsławionego właśnie za sprawą Tolkiena i jego przyjaciół (był wśród nich Clive Staples Lewis, znany w Polsce jako autor cyklu książek Opowieści z Narni). To właśnie na spotkaniach Inklingów po raz pierwszy czytał Tolkien fragmenty Hobbita. „[...] tu dyskutowano nad tym tekstem i stąd poszła w świat fama o tej opowieści. Hobbit narodził się z opowiadań «na dobranoc» w dziecinnym pokoju synów Tolkiena. [...] Jakimiś drogami wiadomość o Hobbicie dotarła do Susan Dagnall, redaktorki z wydawnictwa Allen and Unwin. Zdobycie notatek nie okazało się trudne, a sama historia małego hobbita spodobała się jej. Pozostawało tylko namówić Tolkiena do napisania zakończenia (rzecz w tej wersji kończyła się śmiercią Smauga) i do przygotowania rękopisu do druku. Jesienią 1936 roku maszynopis był ukończony i powędrował do najbardziej surowego krytyka, jakiego można sobie wyobrazić. Szef wydawnictwa uznał, iż książkę dla dzieci powinno zrecenzować... dziecko. Przekazał ją swemu dziesięcioletniemu synowi, a kiedy ten wyraził się o niej pozytywnie, skierował książkę do druku. Hobbit ukazał się 21 września 1937 roku”[6]. „Wydawca Tolkiena, Allen and Unwin, prosił o nową opowieść o hobbicie. W odpowiedzi Tolkien przesłał rękopis Silmarilliona, napisany wiele lat wcześniej. W głębi ducha podejrzewał, że Silmarillion raczej nie nadaje się do publikacji. Opinia Stanleya Unwina była podobna. Dzieło zostało odrzucone, ale Unwin zachęcał Tolkiena do stworzenia innej powieści, podobnej do Hobbita”[7]. Książka, nad którą zaczął pracować Tolkien, nosiła roboczy tytuł Nowy hobbit i zaczynała się opisem przyjęcia urodzinowego Bilba Bagginsa. W ten sposób Tolkien rozpoczął kilkunastoletnią pracę nad dziełem, które miało mu przynieść największą sławę. Pierwsza część Władcy pierścieni ukazała się w 1954 r., a kolejne wydano w następnych latach.

Tolkien zmarł 2 września 1973 roku.